Ziemia Lubuska wzięła swoją nazwę od Lubusza oraz jego prawobrzeżnej części, która od 1945 r. znajduje się w granicach Polski jako Nowy Lubusz. To, jeśli chodzi o pamięć historyczną, wydawałoby się mocno zobowiązywać, zwłaszcza że przez ponad dwa i pół wieków miejscowość wchodziła w skład państwa Piastów, a w latach 1133-1276 stanowiła siedzibę biskupstwa lubuskiego.

Na prawym brzegu przez wiele lat aż do 1945 r. funkcjonował dość spory cmentarz, o którym teraz w rzeczywistości wiadomo niewiele. Po dawnej świetności miejsca i nekropolii pozostały już tylko wspomnienia.

Brak ogrodzenia i dojazdu. Po przejściu po kilku polach natrafimy wyłącznie na resztki grobów ukryte wśród trzciny i wysokich chwastów... Na części z nich zachowały się jeszcze inskrypcje. Raz po raz z ziemi wyłaniają się betonowe słupy imitujące pnie dębowych drzew – popularny element krajobrazu na dawnych cmentarzach.

Widok jest wprawdzie opłakany, ale do wioski co jakiś czas przyjeżdżają Niemcy, by zapalić znicze na tym, co pozostało po grobach ich przodków – przyznaje jeden z mieszkańców Nowego Lubusza.

W tym roku przypada dokładnie 1000-lecie oblężenia Lubusza przez króla Bolesława Chrobrego (1012). Było to jedno z ważniejszych starć podczas wojen polsko-niemieckich 1002-1018, zakończonych pokojem w Budziszynie. Najpiękniejszym aktem pojednania byłaby teraz współpraca stron polskiej i niemieckiej w celu przywrócenia porządku i godnego spoczynku pochowanych w tym właśnie miejscu. Zaledwie 7 km od Słubic...

Poniżej galeria zdjęć przedwojennego cmentarza:

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

[fot. Roland Semik]

Chcesz dodać komentarz do artykułu? Zaloguj się lub zarejestruj swoje konto na portalu.